Bugün eksildi bir yanım,Dün vardı yarında olacak sandım.İstedim ki hafiflet beni öğütlerinle,Hissettiğim şeyleri sana anlatmalıydım, Olmamanı kabullenmek kor,Alışkanlık mı, bağlılık mı anlamıyorum.Annem dizlerine yatıp başımı
Acının dağlandığı anlar vardır… Aramaya gerek yok, o gelir bulur… Beraber gidilen bir lokantanın kapanması bile üzüntüdür… Veyahut lokantanın yerine dükkânı çiçekçinin tutması… Gözyaşından çorba
Ağır adımlarla yürüyorum meydanı geride bırakıp. Caddede hafif esen kahve kokusu nümayişten. Tuhaf bir güruh yetmiş iki millete göre bakıp, Gözümde eski bir fotoğraf canlanır
Kasım’ın ortasıydı, belki de başı bilmiyorum, Hani vedalaştık sarıldım sana köşe başında. Aklımda sen vardın, üzerimde senin kokun, O günden beri ne varım ne yokum.
Bir başkaydı o zamanlar, Bulut başka, mevsimler başka. Simit bile başka kokardı mesela, Bakarsan o ben başka bu ben başka. Bu hangi dem bu neyin
Vücut reaksiyonları her zaman kötüye işaret değildir. Mesela ağlayan birinin acısı kaldırabileceği bir acıyı temsil eder. Oysa gerçekten kaldıramayacağı bir acıyı tecrübe eden biri ağlayamaz.
Herkesin bildiği ama kimsenin beklemediği o gün çökmüştü falanca ailenin çatısına. En güçlü duranı yeteri kadar canları yanmamış gibi merhumun isimini anons ettirdi cami hocasına.
Sana kızgın değilim, nefret ettiğimde söylenemez. Utanıyorum sadece senden, başımı öne eğdirdiğin için. Moralin neden bozuk sorusuna verdiğim geçiştirme cevaplar için. Utanıyorum, kanatlarımın altına girmeyi
Hayır bedenler ihanet edemezler. İhanet; ruhlarda başlar ve yeryüzünde eşi benzeri bulunmayan bir silahla paramparça eder bedende göçebe olduklarını henüz bilmeyen ruhları. Peki geriye kalan?
Merhaba, umarım bugün dünden daha iyisindir. İyi ol, sadece bedeninden bahsetmiyorum, her anlamda iyi ol… Çünkü sen iyi olmayı hak ediyorsun. Çevrendekiler de senin iyi
“Daha önce sahip olmadığın bir şeye sahip olmak istiyorsan, daha önce hiç yapmadığın bir şeyi yapman gerekir.” demiş, Nossrat Peseschkian. Peki sen, daha önce hiç aklına
Ne badireler atlattı bu millet. Belki olması gereken buydu, belki olmasa daha iyi olurdu, belki de olmasa her şey daha kötü olacaktı, bilemeyiz. Sonuçta biz
Bir umut olsa diyorum bazen, Koşup sana gelmek için yanıyor bu beden. Hayatımın anlamını yitirip unuturken, Bir tek seni çıkaramıyorum evvelimden. Adına hasret demişler gurbetin,