Kasım’ın ortasıydı, belki de başı bilmiyorum,
Hani vedalaştık sarıldım sana köşe başında.
Aklımda sen vardın, üzerimde senin kokun,
O günden beri ne varım ne yokum.
Hafif telaşlıyım, senden haber alamıyorum ya
Hatırladığım biri geldi elinde bir zarfla,
Bunu sana yazmış dedi ve gitti utana sıkıla.
Durdu kalbim tutamadım dizlerimi daha fazla.
Oturdum yada çöktüm bir yandan
Hafif korkuyla sakinleşmeye çalıştım
Zarfı açabilsem en azından
Kaleminden çıkan kurşunla yıkılmıştım.
Adımla seslenmişsin nasıl oldu bu?
Daha geçen kızmadın mı bana bu konuda.
Yürümeye başladı bedenim bırakıp beni,
Tükenmez kaleminle tüketmiştin yüreğimi.
Başkası var demiş, söz geçiremedim gönlüme,
Durakta karşılaşmış nasıl olduysa.
Tutamıyorum, yaşlar birikti gözlerime,
satırlar akıyor gözümden damla damla.
Nasıl oldu bilmiyorum epeydir yürüyorum
Sana son sarıldığım köşe başında buldum kendimi
Gözlerim ağlamaklı ve puslu pek görmüyorum.
Ben seni düşlerken sen kim bilir kimleri.
Sokağının başına geldiğimde sildim gözlerimi
Belki bir umut görsem seni diye her şeye rağmen
Kalbim zar zor atarken farkettim seni
Yanındaki kim, onun mu kolundasın şimdiden.
Göz ucuyla gördüğün ruh bendim,
Korkuyla bıraktın elini yanındakinin
Biraz gücüm olsaydı üzerine yürüyecektim
Çevirdim yüzümü Allah kahretsin.
Günler geçti üzerinden haftalar
Biraz biraz toparlıyorum bu aralar.
Bir daha asla diyorum da
Bilmiyorsun hala canlı hatıralar.
Zor oldu bu yarım kalmışlık bana
Hala rüyalarımdasın sanki hala benim
İçimde hatırladığım kadar yaşıyorum ama
Karşılaşsak yüzüne bakmam senin.