Ağır adımlarla yürüyorum meydanı geride bırakıp.
Caddede hafif esen kahve kokusu nümayişten.
Tuhaf bir güruh yetmiş iki millete göre bakıp,
Gözümde eski bir fotoğraf canlanır geçmişten.
Garabet bir kadın savruldu yanımdan oldukça telaşlı.
Görünüşe bakılırsa ya kaçak yada ilticacı.
Nasıl alıştıysam demek ki üzerinde durmadım,
Yıkıldı ortalık hemen ensemde saat dört suları.
Korkunç bir gürültü koptu ardından vaveyla.
Kıyamet kopmuş sanki ortalık cehennem yeri.
Meymenetsiz iptidai bağnaz menfuruyla,
Katletmiş masum insanları hainin teki.
Canhıraş bıraktım kendimi o nârın ortasına,
Anlatmaya güç yetmez her söz lafügüzaf.
Martaval, masumların katledildiği her dava,
Bir lahza geldik gidiyoruz şu yalan dünyaya.
Acının tarifi yok geride kalanlara Allah’tan sabır,
Göçtü safderun zatlar ömrünün baharında, dilim lâl.
Bu cebana Yaratan her iki cihanda azabını yaşatır,
Mazlumun ahı çıksın da huşu bulsun bu istiklal.